ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Υπό διάλυση

Δεν αντέχω να θωρώ,
το δικό σου ξεπεσμό,
Έλληνα του κόσμου πρώτε
για δεν γίνεσαι όπως τότε.

Πώς αντέχεις γιε θεών,
 οι φονιάδες των λαών,
 την πατρίδα σου να γδύνουν
 σαν ζητιάνα να την φτύνουν.

 Πώς ανέχεσαι να   ζεις
 υπό  κράτος απειλής.
η αξιοπρέπεια κομμάτια
λείπει η χαρά  απ’ τα μάτια.

Του πολιτισμού ο ναός,
 κι ο αδούλωτος λαός ,
δες στο χάος οδηγούνται
 δίκαια  αγώνων  καταργούνται.

Πάρ’ του Δία την Αιγίδα,
 του Αχιλλέα την ασπίδα
φώναξε τον θεό Άρη,
 του πολέμου μακελάρη.

Διώξ’ του ξένους απ΄την γη σου,
 που σου χάρισαν θυμήσου
 πρόγονοι ικανοί περίσσια
 στην  καρδιά την λιονταρίσια.

ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ