ΜΑΝΑ ΕΛΛΑΣ
Ποια χώρα φύτρωσε στη γη με τα δικά σου κάλλη
ποια μάνα γέννησε αετούς σε γαλανή αγκάλη.
Μια πινελιά στο άπειρο τα πλούτη τα δικά σου
και αιγιοπελαγίτικο μελτέμι η ανασεμιά σου.
Μοναχοκόρη τ’ έρωτα και ηλιογεννημένη
στα πόδια σου στηρίχτηκε όλη η οικουμένη
Νησιά αγριοπερίστερα στο πέλαγος σπαρμένα
φτεροκοπούνε ολόασπρα θείας οδύνης γέννα.
Λουσμένα φως ολημερίς παιδιά του ήλιου μοιάζουν
στην αγκαλιά της θάλασσας τ’ απόβραδο κουρνιάζουν.
Από τα χρόνια τ’ άγραφα τα κάλλη σου ζηλέψαν
Μήδοι, Ασιάτες, βάρβαροι ήρθαν και τα κουρσέψαν.
Αγαρηνοί ακοινώνητοι φόρτωσαν ένα –ένα
Αγάλματα αρχαίων θεών ακρωτηριασμένα.
Στο ένα χέρι το σταυρό και το σπαθί στο άλλο
οι σταυροφόροι σταύρωσαν τ’όνειρο το μεγάλο.
Δρόμο στους Τούρκους άνοιξαν π’ άδραξαν ευκαιρία
και στη σκλαβιά βυθίσανε την εκλεκτή του Δία.
Στα χρόνια τα νεότερα οι Γερμανοί τολμήσαν
της ηλιογέννητης θεάς το χώμα να πατήσουν.
Μα ολόρθη πάλι στάθηκε γεμίζοντας με αίμα,
της δόξης το «ποτήριον» στης λευτεριάς το γεύμα.
Ντυμένοι φίλοι επέτρεψαν κατακτητές σωτήρες
να σου αρπάξουν τ’ όμορφα που σου ‘δωσαν οι μοίρες.
Μα οι δώδεκα σου οι θεοί δεν είναι παραμύθι
π’ ανθέλληνες ξεσπίτωσαν και πέταξαν στη λήθη.
Στέκεται δίπλα σου στητός ο Δίας αρματωμένος
και μη φοβάσαι μάνα Ελλάς είναι αποφασισμένος
Να σε κρατήσει σταθερά στο ανέβασμα και πάλι
αναστημένη, αθάνατη στου χρόνου την αγκάλη.
