6ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΜΠΟΣΙΟ
«ΔΕΛΦΙΚΟΝ ΙΔΕΩΔΕΣ-
ΘΕΣΠΙΣΗ ΔΕΛΦΙΑΔΟΣ
ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΌΤΗΤΩΝ ΑΣΚΗΣΕΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ.
Στο κεντρικό κτήριο «του Εθνικού και
Καποδιστριακού πανεπιστημίου Αθηνών» έγινε την Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου η επίσημη έναρξη του συμποσίου
υπό την επιμέλεια και οργάνωση της καθηγήτριας Μαρίας Τζάνη.
Σε μια αίθουσα πλημμυρισμένη από Απολλώνιο φως έγινε η έναρξη του συμποσίου βάζοντας τα θεμέλια της αναγέννησης της Δελφικής Αποστολής που επιχείρησε πριν χρόνια ο Άγγελος κι η Εύα Σικελιανού. Ο οραματισμός μιας καινούριας Ελλάδας ανανεωμένης με εφ’ όπλου λόγχη τον αρχαίο μας πολιτισμό, τρεμοπετάριζε στην πάλλουσα από ελληνικό ενθουσιασμό αίθουσα του Πανεπιστημίου.
Χαιρετισμοί από τους επισήμους χειροκροτήματα και επευφημίες για να ακολουθήσουν οι εισηγήσεις:
Υπουργός Γιάννη Μιχαλάκης : « Η Πολιτιστική Αμφικτιονία ως απάντηση στην ανάγκη για Διεθνή Ειρήνευση και συνεργασία»
Καθηγητής, Μανώλης Κορκιδάκης: «το πεπρωμένο της Ελλάδος, της πολιτιστικής Μαραθωνοδρόμου, είναι συνάγειν τα διεσπαρμένα και μεταδίδειν το Φως δια της πολιτιστικής Διπλωματίας».
Για να ακολουθήσουν στις συνεδρίες των άλλων ημερών πολλές και σημαντικές και ελληνοπρεπείς εισηγήσεις:
Δικηγόρος Νικόλαος Λαγουμιτζής : «μελέτει το παν και μη θρασύνου»
Δρ.Χρήστος Κανάβας: «Το αξιακό περιεχόμενο των Δελφικών παραγγελμάτων".
Αξιωματικός του Π.Ν Ευάγγελος Γονατάς: Γιατί ο απαιτούμενος κριτικός μηχανισμός προς άσκηση ορθής Πολιτιστικής Διπλωματίας δεν μπορεί να είναι άλλος παρά αυτός που διαπνέεται από το Δελφικό Ιδεώδες».
Εκπ.συγγραφέας Ιωάννα Κόκλα: «Πυλαία Αμφικτιονία Δήμητρα»
Λαογράφος .συγγραφέας Γεώργιος Λεκκάκης: « Η αυλή δημιουργός του Ελληνικού πολιτισμού».
Δρ. Χρήστος Κεχαγιάς: «Η ευεργεσία ως αντίδοτο στην τυραννία» (στον Προμηθέα του Αισχύλου)
Καθηγητής Αστροφυσικής Ξενοφών Μουσάς: « Οι ρίζες του Πολιτισμού και της Αστρονομίας στο Αιγαίο».
Η εμπνεύστρια και Οργανώτρια του συμποσίου Μαρία Τζάνη έκλεισε τη βραδιά με το αμφιθέατρο να δονείται από τον καθαρό της Έλληνα λόγο, με φλέγοντα ερωτήματα να ταλαντεύονται να αιωρούνται παραπαίοντα και διστακτικά μέσα στην αφυπνισμένη συνείδηση.
- Γιατί κύριε Υπουργέ τα «δελφικά παραγγέλματα που με τόση θέρμη εκθειάσατε δεν κοσμούν τους τοίχους των Ελληνικών Σχολείων; Γιατί παραγκωνίστηκε η γνώση η ελληνική και περιορίζεται στα αμφιθέατρα και στα συμπόσια μόνο για τους εντελώς τυχαία αφυπνισμένους ; Γιατί υποτιμήθηκε η αξία του μύθου και της ελληνικής παράδοσης έναντι μια ξένης κι αλλότριας που μας επέβαλλαν θρησκείες και πολιτικές; Γιατί επιτρέπετε να ξεγυμνώνεται και να κακοποιείται κι άλλο η μητέρα των γλωσσών η ελληνική;
Είθε να φτάσει ως την καρδιά του Απόλλωνα η ευχή να γίνουν πράξη τα συμπεράσματα και τα ψηφίσματα του εφετινού συμποσίου.
Σάββατο πρωί, η συνέχεια στον ιερό χώρο των Δελφών με τον Δελφικό λόγο του Σικελιανού να δονεί τις κοιμισμένες συνειδήσεις μας.
«Κράξε αλαφριά ω! πανάρχαιο αιώνιο πνεύμα,
μέσα μου ακόμη είναι η ορμή μου
με τη ζωή αν με μάγεψες και με καλείς ψηλότερα
εδώ είναι το κορμί μου».
Ναι, βρισκόμαστε εδώ στο ιερό χώρο του Μαντείου. στον ομφαλό της γης, στην αρχαία τοποθεσία των Αμφικτιονιών, μπροστά στον μεγαλοπρεπή ναό του Απόλλωνα. Εδώ όπου συναντήθηκαν οι δύο αετοί του Δία, εδώ που αντιλάλησε ο αναγεννημένος Δελφικός λόγος του Σικελιανού, εδώ που επιχειρήθηκε η αναβίωση των Πυθικών αγώνων και των Δελφικών εορτών μέσα στους ερειπωμένους χώρους των αρχαίων θεάτρων. Με νεφέλες τυλιγμένος ο Πύθιος Απόλλων μάς παραστέκεται. Ακούμε τον Πύθωνα να βρυχάται ακόμη και μυρίζουμε την άχνα της θείας δάφνης. Μας πυρώνει η φλόγα του Δελφών και μεθυσμένοι από τους καπνούς της Δελφικής Πυθίας αναμένουνε χρησμούς ευνοϊκούς για τη χώρα μας που βρίσκεται στου μαχαιριού την κόψη.
Κάτω από το σεληνόφως και μέσα στο γεμάτο μυστήριο και θεϊκό μεγαλείο αρχαιολογικό χώρο των Δελφών θα λάβουν μέρος τα δρώμενα λήξης του συμποσίου και οι βραβεύσεις σε σημαίνοντα πρόσωπα.
«Ελθέ μάκαρ Παιάν,Τιτυοκτόνε Φοίβε,
Αγλαότιμε, ολβιωδώτα χρυσολύρη,
Βάκχιε, Διδυμεύ, Μουσαγέτη Πύθιε Τιτάν».
Όλοι σε στάση προσοχής και κατάνυξης όταν η βαριά μουσική φωνή των Κ. Κορκιδάκη και Μουσά αντιλάλησε στη Δελφική ερημιά τον Ορφικό ύμνο προς Απόλλωνα για να συνοδευτεί βουβά από το επικλητικό δίστιχο του Σικελιανού:
«Βοήθα με Γη κι εσύ Ουρανέ τον μέγα κόμπο λύστον,
πάνω στη γη η κιβωτός να πλέξει των Αρίστων».
Πέτρες αναπήδησαν, παππούδες βράχοι αναταράχθηκαν, χώματα ανατρίχιασαν καταπατητές σκιάχθηκαν στο ουρανομήκες αυτό μήνυμα της αφύπνισης.
Κι έφτασε η ώρα των βραβεύσεων.
Νάτοι πάλι οι Μινωίτες στη χώρα του Απόλλωνα. Όπως παλιά που θαλασσοδαρμένοι καθώς λένε πειθαναγκάστηκαν από τον Απόλλωνα να έλθουν στους Δελφούς και να κτίσουν τον ιερό τούτο ναό έτσι και τώρα λεβέντες Κρήτες παρίσταται στον ιερό χώρο φερμένοι λες από τα χρόνια εκείνα τα μυθικά, βεβαιώνοντας την άρρηκτη σχέση τους με τους προγόνους Μινύες κι ο λόγος που τους έφερε εξ ίσου σημαντικός. Πόσο όμορφα ακούστηκε και πόσο έδενε με το περιβάλλον το κάλεσμα της κας Τζάνη στους εθελοντές γιατρούς του Αιγαίου του ΠΑΓΝΗ προς βράβευση. Το βραβείο παρέλαβε ο πρόεδρος κύριος Βελιβασσάκης εν μέσω επευφημιών και ζωντανών μπράβο.
Τιμήθηκαν με το «βραβείο Απολλωνίου Σοφίης» που απονέμεται σε ανθρώπους που έχουν ενστερνισθεί τις απέθαντες αξίες του Ελληνισμού και τις αξιοποιούν σε πράξεις που ανθρωπισμού που προάγουν και αναπαράγουν τον πάτριο πολιτισμό» ΕΥΓΕ ΤΟΥΣ.
Τέλος το βραβείο « Homo hellenicus»δόθηκε σε ξένο σκηνοθέτη που προωθεί και προβάλει χρόνια τώρα τον ελληνικό πολιτισμό.
Ένας εσωτερικός συγκλονισμός μας ωθεί εκείνη τη στιγμή, σε πνευματικές ανατάσεις κι ελπίδες. Η αναβίωση των Δελφικών εορτών κι αγώνων γίνονται σκοπό μας.
Να δώσουμε φωλιές όπως ονειρεύτηκε ο Σικελιανός σ’αυτές τις ακατάλυτες αξίες που όμοιες με αετούς που κάηκαν οι φωλιές τους πλανιώνται ορφανές πάνω από τα αποκαΐδια.
Έτσι Κρατώντας τον πυρσό που άναψε ο Σικελιανός; η Μαρία Τζάνη ύψωσε στο βωμό των Δελφών το λάβαρο της Δελφικής ιδέας κι εμείς από κοντά στηρίζομε την προσπάθεια της, γιατί:
«καίει η δάφνη των Δελφών, πυρώνει η φωτιά ακόμη,
ζούνε οι Έλληνες θεοί με φωτοστέφανο στην κόμη».
Σε μια αίθουσα πλημμυρισμένη από Απολλώνιο φως έγινε η έναρξη του συμποσίου βάζοντας τα θεμέλια της αναγέννησης της Δελφικής Αποστολής που επιχείρησε πριν χρόνια ο Άγγελος κι η Εύα Σικελιανού. Ο οραματισμός μιας καινούριας Ελλάδας ανανεωμένης με εφ’ όπλου λόγχη τον αρχαίο μας πολιτισμό, τρεμοπετάριζε στην πάλλουσα από ελληνικό ενθουσιασμό αίθουσα του Πανεπιστημίου.
Χαιρετισμοί από τους επισήμους χειροκροτήματα και επευφημίες για να ακολουθήσουν οι εισηγήσεις:
Υπουργός Γιάννη Μιχαλάκης : « Η Πολιτιστική Αμφικτιονία ως απάντηση στην ανάγκη για Διεθνή Ειρήνευση και συνεργασία»
Καθηγητής, Μανώλης Κορκιδάκης: «το πεπρωμένο της Ελλάδος, της πολιτιστικής Μαραθωνοδρόμου, είναι συνάγειν τα διεσπαρμένα και μεταδίδειν το Φως δια της πολιτιστικής Διπλωματίας».
Για να ακολουθήσουν στις συνεδρίες των άλλων ημερών πολλές και σημαντικές και ελληνοπρεπείς εισηγήσεις:
Δικηγόρος Νικόλαος Λαγουμιτζής : «μελέτει το παν και μη θρασύνου»
Δρ.Χρήστος Κανάβας: «Το αξιακό περιεχόμενο των Δελφικών παραγγελμάτων".
Αξιωματικός του Π.Ν Ευάγγελος Γονατάς: Γιατί ο απαιτούμενος κριτικός μηχανισμός προς άσκηση ορθής Πολιτιστικής Διπλωματίας δεν μπορεί να είναι άλλος παρά αυτός που διαπνέεται από το Δελφικό Ιδεώδες».
Εκπ.συγγραφέας Ιωάννα Κόκλα: «Πυλαία Αμφικτιονία Δήμητρα»
Λαογράφος .συγγραφέας Γεώργιος Λεκκάκης: « Η αυλή δημιουργός του Ελληνικού πολιτισμού».
Δρ. Χρήστος Κεχαγιάς: «Η ευεργεσία ως αντίδοτο στην τυραννία» (στον Προμηθέα του Αισχύλου)
Καθηγητής Αστροφυσικής Ξενοφών Μουσάς: « Οι ρίζες του Πολιτισμού και της Αστρονομίας στο Αιγαίο».
Η εμπνεύστρια και Οργανώτρια του συμποσίου Μαρία Τζάνη έκλεισε τη βραδιά με το αμφιθέατρο να δονείται από τον καθαρό της Έλληνα λόγο, με φλέγοντα ερωτήματα να ταλαντεύονται να αιωρούνται παραπαίοντα και διστακτικά μέσα στην αφυπνισμένη συνείδηση.
- Γιατί κύριε Υπουργέ τα «δελφικά παραγγέλματα που με τόση θέρμη εκθειάσατε δεν κοσμούν τους τοίχους των Ελληνικών Σχολείων; Γιατί παραγκωνίστηκε η γνώση η ελληνική και περιορίζεται στα αμφιθέατρα και στα συμπόσια μόνο για τους εντελώς τυχαία αφυπνισμένους ; Γιατί υποτιμήθηκε η αξία του μύθου και της ελληνικής παράδοσης έναντι μια ξένης κι αλλότριας που μας επέβαλλαν θρησκείες και πολιτικές; Γιατί επιτρέπετε να ξεγυμνώνεται και να κακοποιείται κι άλλο η μητέρα των γλωσσών η ελληνική;
Είθε να φτάσει ως την καρδιά του Απόλλωνα η ευχή να γίνουν πράξη τα συμπεράσματα και τα ψηφίσματα του εφετινού συμποσίου.
Σάββατο πρωί, η συνέχεια στον ιερό χώρο των Δελφών με τον Δελφικό λόγο του Σικελιανού να δονεί τις κοιμισμένες συνειδήσεις μας.
«Κράξε αλαφριά ω! πανάρχαιο αιώνιο πνεύμα,
μέσα μου ακόμη είναι η ορμή μου
με τη ζωή αν με μάγεψες και με καλείς ψηλότερα
εδώ είναι το κορμί μου».
Ναι, βρισκόμαστε εδώ στο ιερό χώρο του Μαντείου. στον ομφαλό της γης, στην αρχαία τοποθεσία των Αμφικτιονιών, μπροστά στον μεγαλοπρεπή ναό του Απόλλωνα. Εδώ όπου συναντήθηκαν οι δύο αετοί του Δία, εδώ που αντιλάλησε ο αναγεννημένος Δελφικός λόγος του Σικελιανού, εδώ που επιχειρήθηκε η αναβίωση των Πυθικών αγώνων και των Δελφικών εορτών μέσα στους ερειπωμένους χώρους των αρχαίων θεάτρων. Με νεφέλες τυλιγμένος ο Πύθιος Απόλλων μάς παραστέκεται. Ακούμε τον Πύθωνα να βρυχάται ακόμη και μυρίζουμε την άχνα της θείας δάφνης. Μας πυρώνει η φλόγα του Δελφών και μεθυσμένοι από τους καπνούς της Δελφικής Πυθίας αναμένουνε χρησμούς ευνοϊκούς για τη χώρα μας που βρίσκεται στου μαχαιριού την κόψη.
Κάτω από το σεληνόφως και μέσα στο γεμάτο μυστήριο και θεϊκό μεγαλείο αρχαιολογικό χώρο των Δελφών θα λάβουν μέρος τα δρώμενα λήξης του συμποσίου και οι βραβεύσεις σε σημαίνοντα πρόσωπα.
«Ελθέ μάκαρ Παιάν,Τιτυοκτόνε Φοίβε,
Αγλαότιμε, ολβιωδώτα χρυσολύρη,
Βάκχιε, Διδυμεύ, Μουσαγέτη Πύθιε Τιτάν».
Όλοι σε στάση προσοχής και κατάνυξης όταν η βαριά μουσική φωνή των Κ. Κορκιδάκη και Μουσά αντιλάλησε στη Δελφική ερημιά τον Ορφικό ύμνο προς Απόλλωνα για να συνοδευτεί βουβά από το επικλητικό δίστιχο του Σικελιανού:
«Βοήθα με Γη κι εσύ Ουρανέ τον μέγα κόμπο λύστον,
πάνω στη γη η κιβωτός να πλέξει των Αρίστων».
Πέτρες αναπήδησαν, παππούδες βράχοι αναταράχθηκαν, χώματα ανατρίχιασαν καταπατητές σκιάχθηκαν στο ουρανομήκες αυτό μήνυμα της αφύπνισης.
Κι έφτασε η ώρα των βραβεύσεων.
Νάτοι πάλι οι Μινωίτες στη χώρα του Απόλλωνα. Όπως παλιά που θαλασσοδαρμένοι καθώς λένε πειθαναγκάστηκαν από τον Απόλλωνα να έλθουν στους Δελφούς και να κτίσουν τον ιερό τούτο ναό έτσι και τώρα λεβέντες Κρήτες παρίσταται στον ιερό χώρο φερμένοι λες από τα χρόνια εκείνα τα μυθικά, βεβαιώνοντας την άρρηκτη σχέση τους με τους προγόνους Μινύες κι ο λόγος που τους έφερε εξ ίσου σημαντικός. Πόσο όμορφα ακούστηκε και πόσο έδενε με το περιβάλλον το κάλεσμα της κας Τζάνη στους εθελοντές γιατρούς του Αιγαίου του ΠΑΓΝΗ προς βράβευση. Το βραβείο παρέλαβε ο πρόεδρος κύριος Βελιβασσάκης εν μέσω επευφημιών και ζωντανών μπράβο.
Τιμήθηκαν με το «βραβείο Απολλωνίου Σοφίης» που απονέμεται σε ανθρώπους που έχουν ενστερνισθεί τις απέθαντες αξίες του Ελληνισμού και τις αξιοποιούν σε πράξεις που ανθρωπισμού που προάγουν και αναπαράγουν τον πάτριο πολιτισμό» ΕΥΓΕ ΤΟΥΣ.
Τέλος το βραβείο « Homo hellenicus»δόθηκε σε ξένο σκηνοθέτη που προωθεί και προβάλει χρόνια τώρα τον ελληνικό πολιτισμό.
Ένας εσωτερικός συγκλονισμός μας ωθεί εκείνη τη στιγμή, σε πνευματικές ανατάσεις κι ελπίδες. Η αναβίωση των Δελφικών εορτών κι αγώνων γίνονται σκοπό μας.
Να δώσουμε φωλιές όπως ονειρεύτηκε ο Σικελιανός σ’αυτές τις ακατάλυτες αξίες που όμοιες με αετούς που κάηκαν οι φωλιές τους πλανιώνται ορφανές πάνω από τα αποκαΐδια.
Έτσι Κρατώντας τον πυρσό που άναψε ο Σικελιανός; η Μαρία Τζάνη ύψωσε στο βωμό των Δελφών το λάβαρο της Δελφικής ιδέας κι εμείς από κοντά στηρίζομε την προσπάθεια της, γιατί:
«καίει η δάφνη των Δελφών, πυρώνει η φωτιά ακόμη,
ζούνε οι Έλληνες θεοί με φωτοστέφανο στην κόμη».
ΥΓ. Μεγάλη η προσφορά του Σπάρτακου από τις
φρυκτωρίες,του ανιχνευτή θαμμένων μυστικών της Ελλάδος, γιατί με εθελοντική,
επίπονη προσφορά απαθανάτισε με τη μαγική του κάμερα το ιστορικό συμπόσιο στο
πανεπιστήμιο και τις τελετές στον αρχαιολογικό χώρο για τις δουν και να τις
ακούσουν όλοι ο σκεπτόμενος Ελληνισμός.
ΕΡΡΩΣΘΕ και ΑΓΑΛΛΕΣΘΕ ΕΛΛΗΝΟΠΡΕΠΩΣ!!!
ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ-ΖΩΙΔΑΚΗ
(δασκάλα)
(δασκάλα)
