ΘΛΙΒΕΡΗ ΥΠΟΔΟΧΗ

ΘΛΙΒΕΡΗ ΥΠΟΔΟΧΗ

Περί την 12^η της 31ης  Δεκεμβρίου

Νύχτα Δεκέμβρη,
χιονιάς και κρύο
κι ο χρόνος ο παλιός
 να λέει αντίο.
Από τα μάτια του το δάκρυ τρέχει
 αυτά που έζησε δεν τα αντέχει.

Τοπίο γκρίζο,
άδεια μπαλκόνια,
χωρίς γιρλάντες ,
δίχως λαμπιόνια.
να κουρελιάζεται η  γνωστή ρεκλάμα
και να εναλλάσσεται γέλιο με κλάμα.

Οι δρόμοι άδειοι,
θολό τοπίο,
 απελπισία,
πρόσωπο κρύο
Κι ο  κάθε Έλληνας να συλλογιέται
αυτό που  έχασε με τι μετριέται .

Με λάμψεις κρότου.
φωταγωγίες 
χαράς χαμόγελα
τελετουργίες ,
τον νέο χρόνο καλωσορίσαμε
 και τα όνειρα πώς ξανακτίσαμε!  

Ο νέος χρόνος
καθώς σιμώνει,
το βλέμμα απλώνει 
και μαρμαρώνει. 
Βλέπει μια χώρα  αλυσοδεμένη 
κι ας φωταγώγησε την οικουμένη.

Το άρμα του τρέχει.
Παντού τα ίδια.
Μικρά παιδιά, 
χωρίς παιχνίδια.
Μούσκεμα όλα χαρές κι ελπίδες 
 κι έχουν συνέχεια οι καταιγίδες.

Χρόνε, μην κλαις.  
Ο ήλιός  μας λάμπει.
χορεύει η θάλασσα
Ανθούν  οι  κάμποι.
 Χρόνε μας έμεινε κι η ιστορία
λαμπρή, αγέρωχη,τρανή Κυρία
 να μας θυμίζει
τα περασμένα
 τα μεγαλεία.

 
 

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΓΕΝΝΩΝ ΥΙΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΓΕΝΩΝ ΥΙΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

                   Χειμερινό ηλιοστάσιο (21 Δεκεμβρίου)

 Η παρουσία των Ελλήνων και του Ελληνικού πολιτισμού χάνεται στο βάθος του χρόνου.

Στην  κυριολεξία  εξαπλώνεται σε όλον τον κόσμο, αφού πέρασε  στάδια κυκλικής καταστροφικής εξέλιξης  παγκόσμιας εμβέλειας. (Τρεις κατακλυσμοί,του Ωγύγου, του Δαρδάνου και  του Δευκαλίωνα)

   Θρησκεία τους  ήταν η παγκόσμιος θρησκεία της χρυσής εποχής, προσαρμοσμένη στην νοοτροπία και στην ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων.  Οι  Έλληνες δεν  πίστευαν δεν προσκυνούσαν, αλλά απέδιδαν τιμές  στους θεούς τους με πολλούς τρόπους .

Οι πρώτες Ηλιακές θεότητες που εμφανίζονται στην Θεογονία του Ησίοδου είναι οι Τιτάνες Υπερίων και Θεία ,οι γενήτορες του Ήλιου, της Ηούς και της Σελήνης.

Αργότερα στην θρησκευτική αντίληψη των προγόνων μας κυριαρχεί η λατρεία του ήλιου,ο οποίος είτε σαν Υπερίων,είτε σαν Απόλλων ήταν ο σημαντικότερος θεός των Ελλήνων.

Ο Ήλιος  όμως κατείχε δεσπόζουσα θέση σε σε όλες τις αρχαίες θρησκείες .Στο μακρινό παρελθόν, για τον πρωτόγονο η παρατήρηση και η κατανόηση των εποχικών μεταβολών που επέβαλε η πορεία του Ήλιου, οι Ισημερίες  και τα Ηλιοστάσια, ήταν θεμελιώδης προϋπόθεση για την επιβίωσή του.  

 Στις ισημερίες και στα αντίστοιχα Ηλιοστάσια τοποθετήθηκαν σπουδαίες γιορτές με θαυμάσιο τελετουργικό και λαϊκά -κατά τόπους- έθιμα, τα οποία εκχριστιανισμένα επιζούν μέχρι σήμερα.

Η εαρινή ισημερία (21 Μαρτίου) και η αντίστοιχη φθινοπωρινή Ισημερία
(22 Σεπτεβμρίου) χρησιμοποιήθηκαν  ως ημερολογιακά ορόσημα.

 Το θερινό(21 Ιουνίου) γιόρταζαν την δόξα του ήλιου και το χειμερινό ηλιοστάσιο(21 Δεκεμβρίου)

την γέννηση των μονογενών υιών του Θεού.

Κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου χειμερινό Ηλιοστάσιο   (21 Δεκεμβρίου)  οι Έλληνες γιόρταζαν την γέννηση του Διόνυσου του Ζαγρέως. Η  εορτή αυτή ήταν υψίστης σπουδαιότητας γιατί η ανθρώπινη ψυχή έφτανε στα όρια τέτοιας διανόησης που μπορούσε με τις επιδράσεις του Ουρανού να εκδηλώσει ικανότητες προς απόκτηση γνώσης με τη βοήθεια της οποίας μπορούσε να κατακτήσει τα μέσα της πνευματικής της ανόδου.

 Αλλά κι  οι άλλοι   μονογενείς υιοί του θεού, οι μεγάλοι δάσκαλοι και μύστες, οι οποίοι υπήρξαν ιδρυτές  όλων των αρχαίων θρησκειών γεννήθηκαν κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο.  Γέννηση τους όμως  δεν είναι η ανθρώπινή τους εμφάνιση,αλλά η αλληγορική εικόνα της πνευματικής τους αναγέννησης ,αφού κατανικηθεί ο τιτανικός τους κόσμος.

 Κατά το χειμερινό Ηλιοστάσιο (από 21 μέχρι 27 Δεκεμβρίου) γεννήθηκαν:  Ο Απόλλων-Φοίβος -Διόνυσος – Ζευς για τους Έλληνες, ο Όσιρις για τους Αιγυπτίους, ο Μίθρας

για τους Πέρσες,ο Βράχμα για τους Ινδούς,ο Βάαλ για τους Βαβυλωνίους   και τόσοι άλλοι Μεσσίες.
 Ο Όσιρις  είχε πάνω από 200 ιερά ονόματα, συμπεριλαμβανομένων των «Κύριος Κυρίων», «Βασιλεύς Βασιλέων», «Θεός Θεών», «Ανάσταση και Ζωή», «Καλός Ποιμήν».Η έλευσή του είχε προαναγγελθεί από Τρείς Σοφούς Άνδρες.

Ο Βάαλ είναι μια Θεία Αρχή, που αντιπροσωπεύει, και συμβολίζει την κάθοδος του πνεύματος , την  δέσμευσή του  με την ύλη, είναι η φυσική δημιουργία, είναι η γέννηση! 

Αυτή η κάθοδος του πνεύματος στην ύλη είναι ό, τι αναφέρεται σε ορισμένα 
θρησκευτικά κείμενα ως «πτώση» και «προπατορικό αμάρτημα». Ωστόσο, "η πτώση", ή το "προπατορικό αμάρτημα" δεν είναι η αυτοεπιβαλλόμενη ενοχή, όπως πολλοί από εμάς πιστεύουν.
 Ο Βράχμα, είναι ο θεός δημιουργός της Ινδουιστικής Τριάδας: Βράχμα-Βισνού-Σίβα         

Ο Μίθρας γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, ως απόγονος του Ήλιου, μέσα σε μια σπηλιά. 

Στις κατακόμβες της Ρώμης έχει διατηρηθεί ένα κατάλοιπο της παλιάς Μιθραϊκής λατρείας. Είναι μια εικόνα του Μίθρα που είναι βρέφος  στην αγκαλιά της Μητέρας του, και στα πόδια τους προσφέρονται δώρα από Πέρσες Μάγους.

Ο Μίθρας αποκαλείτο ως «ο καλός ποιμήν», «η οδός της αλήθειας» και «το φως το αληθινό», επίσης αναφέρεται ως, ο Λυτρωτής, ο Σωτήρας, ο Μεσσίας και ήταν αυτός που ταυτίστηκε τόσο πολύ με το λιοντάρι και το αρνί.

Ο Μίθρας ετάφη σε έναν τάφο και μετά από τρεις μέρες αναστήθηκε. Η ανάστασή του γιορταζόταν  κάθε χρόνο.

 Ο Απόλλων-Φοίβος -Διόνυσος  Ζευς, γεννήθηκε μέσα σε ένα σπήλαιο στο όρος Ίδη της Κρήτης.. Κινδύνευε από τον Κρόνο(όπως ο Χριστός από τον Ηρώδη).Τα ζώα που είχαν σαν χειμερινό τους καταφύγιο το σπήλαιο της Ίδης  οδηγούμενα από ένστικτο με την ανάσα τους ζέσταναν το βρέφος αιώνες πριν  κάνουν το ίδιο, στο σπήλαιο της Βηθλεέμ.

Κατά τα Διονυσιακά μυστήρια ο Ζευς  ανακύρηξε τον Διόνυσο «Υιό του». Ο Διόνυσος δε, φαίνεται να λέει στους υπό μύηση «είμαι η ζωή και ο θάνατος».

   Ο Ορφέας και άλλοι συνδέουν τη γέννηση του Διόνυσου με την εμφάνιση ενός ιδιαίτερα λαμπρού αστεριού γι’αυτό τον ονομάζουν «Αστροφαή».

Στην πραγματικότητα κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο οι αρχαίοι λαοί  γιόρταζαν την αναγέννηση του φωτός.

 Γιατί ενώ ο ήλιος έτεινε να εξαφανιστεί(εννέα ώρες η μέρα) ξαφνικά στέκεται.  Τρεις ολόκληρες μέρες  δεν αλλάζει θέση  στο ουράνιο στερέωμα και την 25^η Δεκεμβρίου εμφανίζεται αναγεννημένος κλέβοντας από τη νύκτα(σκότος) το φως και χαρίζοντας το στην ημέρα.

Τα Ηλιούγεννα λοιπόν γιόρταζαν  την 25^η Δεκεμβρίου οι πεφωτισμένοι μας πρόγονοι, πριν η  «εξ αποκαλύψεως θρησκεία» οικειοποιηθεί και φέρει  στα δικά της μέτρα όσα από την θρησκεία  των Ελλήνων δεν μπόρεσε παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες να εξαφανίσει και να  δαιμονοποιήσει.
Τελικά τον 4ο αιώνα ο Πάπας Ιούλιος αναγκάστηκε να ορίσει τα γενέθλια του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου του Ιουλιανού ημερολογίου, βαφτίζοντας Χριστούγεννα τις γιορτές και τα έθιμα που προϋπήρχαν.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που οι Έλληνες περιμένουν με συγκίνηση την γέννηση του Θεανθρώπου που τώρα ονομάζεται Ιησούς, γιατί μέσα στα κύτταρα τους κουβαλούν υποσυνείδητες μνήμες της γέννησης των  δικών τους Θεών αιώνες πριν.

ΚΑΛΑ ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ 

 

Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ ΔΙΑ

Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ ΔΙΑ

                (Ιούλιος 2015)

Ο Δίας την πολύπαθη  Ιώ καθώς αγγίζει

 παιδί γεννάει εκ της αφής που Έπαφο το είπαν.

Ο Έπαφος την Μέμφιδα του Νείλου θυγατέρα

 νυμφεύτηκε κι απέκτησαν απόγονους σπουδαίους:

τον Kάδμο, τον Αγήνορα, τον Αίγυπτο, τον Θήβο

που απλώνονται εκπολιτιστές σε όλην την Μεσόγειο.

Ο Αγήνορας στην όμορφη Φοινίκη βασιλεύει,

κόρη γεννά πεντάμορφη που Ευρώπη ονομάζει.

Έρωτας κτύπησε βαρύς τον Δία σαν την είδε,

 Ταύρο λευκός εντύθηκε και μπρος της φανερώθη.

Εξελογιάστη η κορασίς  από την ομορφιά του

τα κέρατά του στόλισε με άνθη μυρωδάτα,

 πάνω του άστοχα έγειρε και το ταξίδι αρχίζει.

Σαν άνεμος,  λευκός θεός  το Αιγαίο διασχίζει.  

 Δελφίνια, Έρωτες, Τρίτωνες και Ποσειδώνιες αύρες

 συνόδευαν και έψαλλαν τον θεϊκόν υμέναιο. 

 Σε ολογάλανη αμμουδιά   στης Γόρτυνος τα μέρη

 ο Δίας μεταμορφωθείς γοητεύει την Ευρώπη

κι αυτή του γέννησε παιδιά ισάξια του Πατέρα,

 τον Μίνωα τον Ραδάμανθυ τον άξιο Σαρπηδόνα.

Η φύτρα του Αγήνορα η γαλανή Ευρώπη

στην γηραιά την ήπειρο το όνομα  χαρίζει

που δείχνει ότι οι πανάρχαιοι Έλληνες  εκπολιτίσαν 

κι άφησαν τα σημάδια τους  σε ολόκληρο τον κόσμο,

καταβολές ελληνικής προϊστορίας και δόξας.

Και τώρα ποιος αμφισβητεί την θέση της Ελλάδος

σε χώρο με  ελληνικό όνομα στολισμένο;

Ξεχάσατε ότι οι Έλληνες δομήσανε τον λόγο

και πρώτοι φωταγώγησαν τα άγονα σας σκότη.

Του άθλιου, θρησκευτικού Μεσαίωνα, σκεφτείτε,

η Αναγέννηση έβαλε στα θέμελα μπουρλότο

που πάλι πυροκροτητής ήταν η Ελλάνια λάμψη;

Καλοσκεφτείτε  το λοιπόν το ποιος χρωστάει στον άλλο.

 Η Ευρώπη αν λείπει η Ελλάς, Ευρώπη δεν λογάται.

Μα αν πάλι επιμένετε κάνετε δίκαια κρίση

Θέλουμε πίσω το ΟΝΟΜΑ, τις λέξεις, τις ιδέες,

τις σκέψεις άριστων ανδρών και των σοφών τις ρήσεις.  

Να βρείτε άλλο όνομα για την δημοκρατία,

το θέατρο, την μουσική, το ουράνιο στερέωμα,

τους όρους της Ιατρικής, τον όρκο του Ιπποκράτη

 και άλλες που στολίσανε την άμουση σας γλώσσα

Μπορεί να υπερβήκαμε το «μέτρον» των Αρχαίων.

Μάς πλάνεψαν τα δάνεια, που αλλού αποσκοπούσαν.

Τα πλάνα και τα ψεύτικα συνένοχους μας βρήκαν

γιατί ο σπόρος  της χαρά του γελαστού Διονύσου

εκάρπισε και σπόρισε, κληρονομιά σπουδαία.   

 Τώρα  ψυχροί επιλήσμονες, των Ολυμπίων την χώρα,

στην φτώχεια στην ταπείνωση στον όλεθρο ωθείτε.

Μα έχουμε όπλα οι Έλληνες στις αγορές του κόσμου,

 Απέθαντα, ακατάλυτα, μοναδικά, πανάρχαια

που δεν ξερνούν φωτιά και πύρ, αλλά ζωή και γνώση

 και  πάλι την πατρίδα μας στα ουράνια θα ανεβάσουν.

Γιατί είναι η ΕΛΛΑΔΑ μας του σύμπαντος η πύλη,

 του Απολλώνιου φωτός η ζωοδότρα μήτρα,

είναι η χώρα ισόθεων, θεών και ημιθέων.

Μη, μην τρομάζεις μάνα Ελλάς  είναι αποφασισμένος

 ο Δίας  με τον κεραυνό δίπλα σου  αρματωμένος,

 να σε κρατήσει σταθερά στο ανέβασμα και πάλι

πεντάμορφη, μοναδική στου χρόνου την αγκάλη.

ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ-ΖΩΙΔΑΚΗ

       (δασκάλα) 

    

    

  

  

 

  

ΣΠΑΘΙΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ -ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ

ΣΠΑΘΙΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ- ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΟ ΚΟΡΜΙ
                          (Ιούλιος 2015)

Δεν φτάνουν τ’ άλλα βάσανα πολύπαθη Ελλάδα,
που την ψυχή  σου ξέσχισαν σε χίλια δυο κομμάτια,
όφις   εχθρός πασίγνωστος ξερνά φωτιά και καίει
τις ομορφιές  σου γαλανή πατρίδα μου, και κλαίμε.

Παμφάγες φλόγες  ύποπτες τα δάση καταπίνουν,
τα  ζώα τα φοβιτσιάρικα, τους φτερωτούς ενοίκους,
τις  συναυλίες των τζιτζικιών, των ζουζουνιών τον βόμβο.
 Κι άνθρωποι ακόμη    θύματα  του κόκκινου θανάτου.

Γεροξεκούτης ο βοριάς συνδράμει και οπλίζει
το οπλοστάσιο της φωτιάς με κάθε  ανασαιμιά του
 και αναστηλώνει ο ανόητος της πυρκαγιάς το μπόι
και  ο  μαρτυριάρης ο  καπνός  το εσο ες του  ας στέλνει.    

Πεύκα, περήφανα κορμιά, λαμπάδες αναμμένες,
 φωτιάς πυροτεχνήματα  τα κουκουνάρια στέλνουν
αγγελιοφόρους στους θεούς  να τρέξουν  να συνδράμουν
πριν γίνει  αποχρωματισμός του πράσινου σε μαύρο.

Ρίξτε θεοί τον κεραυνό του δίκιου στους αδίκους
που  χάρυβδες  θα ρούφαγαν την  θάλασσα αν μπορούσαν
 θα σκίαζαν τον ήλιο μας, θά ‘κλεβαν τη λαλιά μας    
θά «σβηναν την μαρμάρινη λαμπρή μας ιστορία.  

 «Μεριάστε φλόγες», να διαβεί καψαλισμένη η Μάνα,
 να αγγίξει με τα χέρια της να κλάψει να θρηνήσει
 να ράνει με το δάκρυ της τον αγιασμένο τόπο
πάλι να ανθίσουν τα βουνά και να καρποφορήσουν.

ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ ΖΩΙΔΑΚΗ
(δασκάλα)

ΑΠΌ ΤΗΝ ΜΥΘΙΚΗΝ ΣΙΓΉΝ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΛΟΓΟ

Απηγγέλθη στις 21 Ιουνίου 2015 από την Μανιωράκη Ελένη,στην αρχαία Ολυμπία, στο συμπόσιο ποίησης της ΠΕΛ (Πανελλήνια, Ένωσις Ελλήνων Λογοτεχνών)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΘΙΚΗΝ ΣΙΓΗΝ  ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΛΟΓΟ

Ευθύς μετά την έκρηξη του κοσμικού ωού,
ο Ερωφάνης πρόβαλε,
ο πρώτος του εκδηλωμένου κόσμου αυτοκράτορας,
το Ολύμπιο Δωδεκάθεο επεκράτησε της δεκαετούς τιτανομαχίας
και ο κεραυνός του Διός έδωκεν τόπο στο δίκιο.
Εδώ από την μυθικήν σιγή δομείται ο Έλλην λόγος.
Εδώ η πρώτη των ονομάτων επίσκεψις.
 Εδώ,Ελευσίνια κι άλλα μυστήρια αποκαλύπτουν τον λόγον της αληθείας.
Εδώ ο εστεμμένος με άμπελον και κισσόν Διόνυσος διδάσκει την  τέχνη του γέλιου κι ο Ήφαιστος πλάθει στα εργαστήριά του τον Τάλω.
Εδώ μαντεία  χρησμοδοτούν τα μελλούμενα,
χέρια θεϊκά σμιλεύουν το μάρμαρο και τον λόγον
 και το Έλλην ή βάρβαρος
διαχωρίζει ευθαρσώς των Ελλήνων το γένος.
Εδώ υψώθηκαν από αλλόθρησκους ακόντια μίσους ,
κούρους και κόρες εις έδαφος έφεραν
 και  αρμονία  και κάλλος στην λήθη εβύθισαν.
Μα σε αυτόν εδώ τον ιερόν, της Ολυμπίας τόπον
 ακόμη και τώρα ανοίγει η πύλη του ήλιου
κι  θυρσοφόρος Απόλλων αγκυροβολεί στον ιερόν του Δία ναό.
Ηλιαχτίδα, απαστράπτουσα, γέννημα καλοκαιρινού θαύματος, φίλημα δίνει επί κοίλου κατόπτρου
και ξεπετιέται αυτογέννητο φως
απ΄ της αρχαίας Ολυμπίας τα κοχλάζοντα στήθη,
 ανάβοντας τον πυρσό του Απόλλωνα.
Παρθένα κόρη, του Απόλλωνος Πρωθιέρεια
τον πυρσόν περιφέρει,  διακηρύττοντας
στα πέρατα τα ιδεώδη τα απέθαντα
των οπαδών της κοσμογονίας.
Τα σύμπαντα δονούνται από Απολλώνιες αύρες,
κυκλώπεια τείχη φθαρμένων ιδεών κατακρημνίζονται
και κυκλώνες ελληνικών ιδεωδών
 αφανίζουν σκοτάδια εντέχνως πεφωτισμένα.
Οι κόσμοι μουδιασμένοι το γόνυ κλείνουν ευλαβικά
 στο φως το Ολυμπιακό, στο φως  το άγιο.
Ο Έλλην λόγος αφυπνιστής ωδή συνθέτει δοξαστική
 στης Ολυμπίας τη φλόγα.
«Χαίρε φλόγα της αμάθειας τα σκότη διαλύουσα».
«Χαίρε σπίθα το κάθε ιδεατό αφυπνίζουσα».
«Χαίρε λάμψη των βαρβάρων τα πλήθη φωτίζουσα».
«Χαίρε πνοή Ελλήνων πνοές φωσφορίζουσα».
Σ’αυτόν  εδώ τον τόπον πάλι θα αναγεννηθεί,ο Έλλην λόγος,
πάλι θα λάμψουν  όλες οι εκφάνσεις
του Απολλωνίου φωτός,
διακηρύττοντας στα πέρατα των συμπάντων
 τον τελευταίον χρησμόν της Πυθίας Νικάνδρας:
« Έστ’ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται και ες αεί έσεται».        

Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ ΔΙΑ

Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ ΔΙΑ

                (Ιούλιος 2015)

Ο Δίας την πολύπαθη  Ιώ καθώς αγγίζει

 παιδί γεννάει εκ της αφής που Έπαφο το είπαν.

Ο Έπαφος την Μέμφιδα του Νείλου θυγατέρα

 νυμφεύτηκε κι απέκτησαν απόγονους σπουδαίους:

τον Kάδμο, τον Αγήνορα, τον Αίγυπτο, τον Θήβο

που απλώνονται εκπολιτιστές σε όλην την Μεσόγειο.

Ο Αγήνορας στην όμορφη Φοινίκη βασιλεύει,

κόρη γεννά πεντάμορφη που Ευρώπη ονομάζει.

Έρωτας κτύπησε βαρύς τον Δία σαν την είδε,

 Ταύρο λευκός εντύθηκε και μπρος της φανερώθη.

Εξελογιάστη η κορασίς  από την ομορφιά του

τα κέρατά του στόλισε με άνθη μυρωδάτα,

 πάνω του άστοχα έγειρε και το ταξίδι αρχίζει.

Σαν άνεμος,  λευκός θεός  το Αιγαίο διασχίζει.   

 Δελφίνια, Έρωτες, Τρίτωνες και Ποσειδώνιες αύρες

 συνόδευαν και έψαλλαν τον θεϊκόν υμέναιο. 

 Σε ολογάλανη αμμουδιά   στης Γόρτυνος τα μέρη

 ο Δίας μεταμορφωθείς γοητεύει την Ευρώπη

κι αυτή του γέννησε παιδιά ισάξια του Πατέρα,

 τον Μίνωα τον Ραδάμανθυ τον άξιο Σαρπηδόνα.

Η φύτρα του Αγήνορα η γαλανή Ευρώπη

στην γηραιά την ήπειρο το όνομα  χαρίζει

που δείχνει ότι οι πανάρχαιοι Έλληνες  εκπολιτίσαν 

κι άφησαν τα σημάδια τους  σε ολόκληρο τον κόσμο,

καταβολές ελληνικής προϊστορίας και δόξας.

Και τώρα ποιος αμφισβητεί την θέση της Ελλάδος

σε χώρο με  ελληνικό όνομα στολισμένο;

Ξεχάσατε ότι οι Έλληνες δομήσανε τον λόγο

και πρώτοι φωταγώγησαν τα άγονα σας σκότη.

Του άθλιου, θρησκευτικού Μεσαίωνα, σκεφτείτε,

η Αναγέννηση έβαλε στα θέμελα μπουρλότο

που πάλι πυροκροτητής ήταν η Ελλάνια λάμψη;

Καλοσκεφτείτε  το λοιπόν το ποιος χρωστάει στον άλλο.

 Η Ευρώπη αν λείπει η Ελλάς, Ευρώπη δεν λογάται.

Μα αν πάλι επιμένετε κάνετε δίκαια κρίση

Θέλουμε πίσω το ΟΝΟΜΑ, τις λέξεις, τις ιδέες,

τις σκέψεις άριστων ανδρών και των σοφών τις ρήσεις.   

Να βρείτε άλλο όνομα για την δημοκρατία,

το θέατρο, την μουσική, το ουράνιο στερέωμα,

τους όρους της Ιατρικής, τον όρκο του Ιπποκράτη

 και άλλες που στολίσανε την άμουση σας γλώσσα

Μπορεί να υπερβήκαμε το «μέτρον» των Αρχαίων.

Μάς πλάνεψαν τα δάνεια, που αλλού αποσκοπούσαν.

Τα πλάνα και τα ψεύτικα συνένοχους μας βρήκαν

γιατί ο σπόρος  της χαρά του γελαστού Διονύσου

εκάρπισε και σπόρισε, κληρονομιά σπουδαία.   

 Τώρα  ψυχροί επιλήσμονες, των Ολυμπίων την χώρα,

στην φτώχεια στην ταπείνωση στον όλεθρο ωθείτε.

Μα έχουμε όπλα οι Έλληνες στις αγορές του κόσμου,

 Απέθαντα, ακατάλυτα, μοναδικά, πανάρχαια

που δεν ξερνούν φωτιά και πύρ, αλλά ζωή και γνώση

 και  πάλι την πατρίδα μας στα ουράνια θα ανεβάσουν.

Γιατί είναι η ΕΛΛΑΔΑ μας του σύμπαντος η πύλη,

 του Απολλώνιου φωτός η ζωοδότρα μήτρα,

είναι η χώρα ισόθεων, θεών και ημιθέων.

Μη, μην τρομάζεις μάνα Ελλάς  είναι αποφασισμένος

 ο Δίας  με τον κεραυνό δίπλα σου  αρματωμένος,

 να σε κρατήσει σταθερά στο ανέβασμα και πάλι

πεντάμορφη, μοναδική στου χρόνου την αγκάλη.

ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ-ΖΩΙΔΑΚΗ

       (δασκάλα) 

Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ ΔΙΑ

Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ ΔΙΑ

                (Ιούλιος 2015)

Ο Δίας την πολύπαθη  Ιώ καθώς αγγίζει

 παιδί γεννάει εκ της αφής που Έπαφο το είπαν.

Ο Έπαφος την Μέμφιδα του Νείλου θυγατέρα

 νυμφεύτηκε κι απέκτησαν απόγονους σπουδαίους:

τον Kάδμο, τον Αγήνορα, τον Αίγυπτο, τον Θήβο

που απλώνονται εκπολιτιστές σε όλην την Μεσόγειο.

Ο Αγήνορας στην όμορφη Φοινίκη βασιλεύει,

κόρη γεννά πεντάμορφη που Ευρώπη ονομάζει.

Έρωτας κτύπησε βαρύς τον Δία σαν την είδε,

 Ταύρο λευκός εντύθηκε και μπρος της φανερώθη.

Εξελογιάστη η κορασίς  από την ομορφιά του

τα κέρατά του στόλισε με άνθη μυρωδάτα,

 πάνω του άστοχα έγειρε και το ταξίδι αρχίζει.

Σαν άνεμος,  λευκός θεός  το Αιγαίο διασχίζει.   

 Δελφίνια, Έρωτες, Τρίτωνες και Ποσειδώνιες αύρες

 συνόδευαν και έψαλλαν τον θεϊκόν υμέναιο. 

 Σε ολογάλανη αμμουδιά   στης Γόρτυνος τα μέρη

 ο Δίας μεταμορφωθείς γοητεύει την Ευρώπη

κι αυτή του γέννησε παιδιά ισάξια του Πατέρα,

 τον Μίνωα τον Ραδάμανθυ τον άξιο Σαρπηδόνα.

Η φύτρα του Αγήνορα η γαλανή Ευρώπη

στην γηραιά την ήπειρο το όνομα  χαρίζει

που δείχνει ότι οι πανάρχαιοι Έλληνες  εκπολιτίσαν 

κι άφησαν τα σημάδια τους  σε ολόκληρο τον κόσμο,

καταβολές ελληνικής προϊστορίας και δόξας.

Και τώρα ποιος αμφισβητεί την θέση της Ελλάδος

σε χώρο με  ελληνικό όνομα στολισμένο;

Ξεχάσατε ότι οι Έλληνες δομήσανε τον λόγο

και πρώτοι φωταγώγησαν τα άγονα σας σκότη.

Του άθλιου, θρησκευτικού Μεσαίωνα, σκεφτείτε,

η Αναγέννηση έβαλε στα θέμελα μπουρλότο

που πάλι πυροκροτητής ήταν η Ελλάνια λάμψη;

Καλοσκεφτείτε  το λοιπόν το ποιος χρωστάει στον άλλο.

 Η Ευρώπη αν λείπει η Ελλάς, Ευρώπη δεν λογάται.

Μα αν πάλι επιμένετε κάνετε δίκαια κρίση

Θέλουμε πίσω το ΟΝΟΜΑ, τις λέξεις, τις ιδέες,

τις σκέψεις άριστων ανδρών και των σοφών τις ρήσεις.   

Να βρείτε άλλο όνομα για την δημοκρατία,

το θέατρο, την μουσική, το ουράνιο στερέωμα,

τους όρους της Ιατρικής, τον όρκο του Ιπποκράτη

 και άλλες που στολίσανε την άμουση σας γλώσσα

Μπορεί να υπερβήκαμε το «μέτρον» των Αρχαίων.

Μάς πλάνεψαν τα δάνεια, που αλλού αποσκοπούσαν.

Τα πλάνα και τα ψεύτικα συνένοχους μας βρήκαν

γιατί ο σπόρος  της χαρά του γελαστού Διονύσου

εκάρπισε και σπόρισε, κληρονομιά σπουδαία.   

 Τώρα  ψυχροί επιλήσμονες, των Ολυμπίων την χώρα,

στην φτώχεια στην ταπείνωση στον όλεθρο ωθείτε.

Μα έχουμε όπλα οι Έλληνες στις αγορές του κόσμου,

 Απέθαντα, ακατάλυτα, μοναδικά, πανάρχαια

που δεν ξερνούν φωτιά και πύρ, αλλά ζωή και γνώση

 και  πάλι την πατρίδα μας στα ουράνια θα ανεβάσουν.

Γιατί είναι η ΕΛΛΑΔΑ μας του σύμπαντος η πύλη,

 του Απολλώνιου φωτός η ζωοδότρα μήτρα,

είναι η χώρα ισόθεων, θεών και ημιθέων.

Μη, μην τρομάζεις μάνα Ελλάς  είναι αποφασισμένος

 ο Δίας  με τον κεραυνό δίπλα σου  αρματωμένος,

 να σε κρατήσει σταθερά στο ανέβασμα και πάλι

πεντάμορφη, μοναδική στου χρόνου την αγκάλη.

ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ-ΖΩΙΔΑΚΗ

       (δασκάλα) 

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΡΥΑΤΙΔΩΝ

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ  ΤΩΝ ΚΑΡΥΑΤΙΔΩΝ

      ( βρετανικό Μουσείο) Ιούνιος 2014

Ήταν μια ανοιξιάτικη, μια ηλιοφορούσα ώρα

που ήρθαν και σε συνάντησαν ξενιτεμένη κόρη,

πέντε ελληνίδες αδελφές από τον Παρθενώνα

κι όλος ο κόσμος άλαλος, το θαύμα τούτο εθώρη

Μοναδικές, αέρινες, με πάλλευκους χιτώνες

με κάνιστρα στην κεφαλή τη λουλουδοπλεγμένη,

άφθαρτες κι ακατάλυτες  εικοσιπέντε αιώνες,   

ήρθαν  να ελευθερώσουνε  μιαν αδελφή κλεμμένη.

«Έλα μαζί μας αδελφή στον κόσμο των θαυμάτων

η θέση  σου μένει κενή δυόμιση αιώνες τώρα.

στην γη των Καρυάτιδων και άλλων αγαλμάτων

που αμίλητα διαλαλούν ποια  είναι ετούτη  η χώρα»

Βέβηλα χέρια μόλυναν το άχραντο σου σώμα

σε ξένα μέρη σ’εφεραν μ’ άλλα γλυπτά οϊμένα   

και από το φως σας   πήραν φως και λάμπουνε ακόμα

Μουσεία απ’ τ’ Απολλώνιο φως φωταγωγημένα.

 Ορφανεμένος  στέκεται  ο ναός του Ερεχθείου

π’αλύγιστες σηκώνουμε πάνω στην κεφαλή μας 

μιαν αλήστου κάλλους εποχή δόξας και μεγαλείου

κι εσένα περιμένουμε κλεμμένη αδελφή μας.

Έλα να δεις τη μάνα μας την πολυδοξασμένη

 που κόσμους εγαλούχησε με της σοφίας το γάλα,

ξέφραγο αμπέλι που έφεραν  της πείνας οι ανέμοι

αλλόφυλους π’ αλλοίωσαν την όψη της Παλλάδας».

Κι αν θα μπορούσε ανθρώπινο αφτί να ερμηνεύσει

την ομιλούσα σιωπή που κραύγαζε «αδικία»

«η Καρυάτις πάραυτα στη θέση της να σπεύσει»

παρότρυναν το άγαλμα της τέχνης τα μνημεία.

Κι εκείνη αναταράχτηκε  και δάκρυσε η ματιά της

κι αθόρυβα μουρμούρισε πως «ήγγικε η ώρα»

 που θα ανοίξει τα φτερά, θα σπάσει τα δεσμά της

και θα επιστρέψει αλώβητη εις των θεών τη χώρα.

ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ – ΖΩΙΔΑΚΗ (δασκάλα)