ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

ΙΤΕ  ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ  ΙΤΕ

Τι να περιμένω!
Που με κρατούν πισθάγκωνα δεμένο,
αυτοί  που χρήστηκαν κυρίαρχοι του κόσμου.
κι είναι αβάστακτος ο πόνος κι καημός μου.

Σε τι  να ελπίζω! 
Σημαία χωρίς κοντάρι ανεμίζω.
Της οικουμένης ο ναός κοίτα κουρσεύεται
κι η κάθε είδους λευτεριά αλυσοδένεται.

Κοιτώ με δέος!
Ένας  λαός  μελλοθανάτων, τελευταίως
 να οδηγείται  σαν τυφλός στα κρεματόρια,
λένε  πατρίδα μου περάσαμε τα όρια;

Βράζει η ψυχή μου!
βογγώ μα φιμωμένη η φωνή μου,
«ας  πολεμήσουμε με όπλα τις αξίες
παραμερίζοντας   θεωρίες κι απραξίες»   

Που να ακουμπήσω!
Που δεν μου έμεινε φωνή  να τραγουδήσω,
άσμα θρηνητικό  της άγιας γης μου
 για τα ιερά και όσια της φυλής μου.

Αναρωτιέμαι!
Κοιτώ  τα όπλα μου και συλλογιέμαι
 σαν τι να σκέφτονται οι πρόγονοί μας.
Αχ! είναι η ντροπή όλη δική μας.

Ντροπή και χάλι
 «ήρωας σαν Έλληνας» θα γίνω πάλι
το φερετζέ της ευτυχίας στην άκρη αφήνω  
και τα όπλα τα ιερά ου καταισχύνω.

 Δεν θα επιτρέψω!
 Στο ένδοξο μου  παρελθόν θα επιστρέψω,
 Απ΄τον Αλέξανδρο βοήθεια θα ζητήσω
 τον Μιλτιάδη ,τον Λεωνίδα  θα ξυπνήσω.

Θα τη φορέσω!
τη φουστανέλα του τσολιά μόλις μπορέσω.
 Στον γέρο του Μωριά ευχή θα πέψω
 και της Ελλάδος του θεούς θα ικετέψω.
 

Πότε, αχ! πότε!
  θα ζωντανέψουμε ξανά το αρχαίο το τότε. 
Παίδες Διός,  πάλι εμπρός, τον  παιάνα πείτε
« Ίτε και πάλι σήμερα παίδες Ελλήνων Ίτε»

ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ-ΖΩΙΔΑΚΗ
(δασκάλα,ποιήτρια, συγγραφέας)