«Αμύνεσθαι περί πάτρης»
«Αισχρόν εστί το σιγάν
της Ελλάδος πάσης αδικημένης»
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ
Χωρίς κανόνια κι οβίδων κρότους, χωρίς ο πόλεμος επίσημα να κηρυχτεί,
χωρίς σειρήνες και καμπάνες να αναγγείλουν τον ερχομό τους
βρέθηκε η πατρίδα μας περικυκλωμένη από εχθρούς.
Άνδρες δε ζώστηκαν τ’ άρματα. Γυναίκες δεν κουβάλησαν στην πλάτη πυρομαχικά. Πολεμικές ιαχές δεν αντιλάλησαν στα ελληνικά λαγκάδια.
Κι όμως Έλληνες «εάλω η Ελλάς»
Μα πώς; Ποιοι ; και γιατί; κι από πότε;
Μα χρόνια τώρα σκόρπιες φωνές προσπάθησαν να μας βγάλουν από το λήθαργο που μας έριξε η ευδαιμονία Μα εμείς πού χαμπάρι! Χωμένοι στο καβούκι της αδιαφορίας κωφεύαμε στις παρακλήσεις και στα σημάδια που η έμπειρη ΜΑΝΑ μας έστελνε. Ναι μας έστελνε οιωνούς επταφάνερους για να μας αφυπνίσουν.
Δεν είδαμε, κοιμόταν το μυαλό στη αναπαυτική πολυθρόνα της καθημερινότητας.
Ντύσαμε με βελούδα τις αιώνιες αξίες μας , τις ταριχεύσαμε και αφήσαμε τους άλλους να τις θαυμάζουν. Έτσι νομίζαμε .
Αλλά πίσω από το θαυμασμό κρυβόταν ζήλια για πράγματα και για ιδέες που γέννησαν μόνο μυαλά ελληνικά
Κι ήρθαν κοντά μας οι εχθροί ντυμένοι φίλοι, με κουστούμια ακριβά και ψεύτικα χαμόγελα. Φορώντας το προσωπείο του σωτήρα, ξεμπάρκαραν ασκέρια τους σκλάβους στη γη μας .
Τρύπια τα σκλαβοκάραβα και ξέβραζε το κύμα στις ακτές κορμιά νεκρά και ζωντανούς χωρίς ψυχή και πώς να τους αφήσουν του ΞΈΝΙΟΥ ΔΙΑ τα παιδιά χωρίς φιλοξενία;
Στίφη συνάχτηκαν του κόσμου οι πεινασμένοι στη φιλόξενη χώρα μας.
Κι έχει αγκαλιά πολύ μεγάλη η μάνα, μα τόση δυστυχία πού να τη χωρέσει;
Κι έτσι « Εάλω Έλληνες η Ελλάς» με εχθρούς που εχθροί δεν είναι .
κι το ότι είναι πιόνια αόρατων εχθρών δεν το γνωρίζουν.
Τυρανισμένα ασκέρια είναι, θρέμματα της πείνας και του πόνου ,παιδιά ενός άσπλαχνου θεού και πώς να επιστρέψουν στο άδειο τους το χθες το χαλασμένο;
Πού είναι τότε ο εχθρός; Δε βλέπαμε κοιμόταν το μυαλό και μάγεψαν τ’ αφτιά μας τα τραγούδια των Παγκόσμιων Σειρήνων
Τώρα το αγκομαχητό της μάνας μας Ελλάδος μας έκανε να πεταχτούμε αλαφιασμένοι.
Ζωστήκαμε τα άρματα. Κρεμάσαμε το παρελθόν για φυλαχτό στα στήθη, ξεθάψαμε μνήμες ηρωικές για Μαραθώνες, Σαλαμίνες, Θερμοπύλες, φορέσαμε την περικεφαλαία του Κολοκοτρώνη και του τσολιά τη φουστανέλα και φωνάζοντας ηρωικά α έ ρ ααααα!
χιμήξαμε ακάθεκτοι να βρούμε τον εχθρό.
Μα πουθενά ο εχθρός!
Γύρω μόνο φίλους βλέπαμε, έτοιμους να μας βοηθήσουν τάχα
Δίπλα μας ο εχθρός ντυμένος φίλος καιροφυλακτούσε με στόμα ορθάνοιχτο για να μας καταπιεί, μόλις παραπατήσουμε και πέσουμε στη λήθη. Κι αυτό επιδιώκουν να ξεχάσουμε ,να ξεχαστούμε και τότε θα’ ναι πιο εύκολος ο αφελληνισμός μας . Μια προσπάθεια που ξεκίνησε είκοσι αιώνες πριν διαλύοντας ένα πολιτισμό και ελαχιστοποιώντας την Ελληνική γνώση.
Πιόνα ενός παγκόσμιου σχεδίου οι Έλληνες εκπαιδευτικοί μέσα στην αγωνία μας να τα προλάβουμε όλα δεν καταλάβαμε. Προτάσσοντας την αγάπη στους μαθητές μας δεν καταλάβαμε ότι ακολουθώντας πιστά τις επιταγές του ωρολογίου και αναλυτικού προγράμματος του Υπουργείου Παιδείας και «Θρησκευμάτων παρακαλώ» συμβάλλαμε και συμβάλουμε ακουσίως στο πρόγραμμα αφελληνισμού των Ελλήνων.Πρόγραμμα που έντεχνα κυρίως τώρα προωθεί το Υπουργείο Παιδείας.
Γι’ αυτό ξυπνάτε Έλληνες. Διαμαρτυρηθείτε. Ύπουλα μας κλέβουν την πατρίδα μας. Απέτυχε λέει η παγκοσμιοποίηση. Σε μας το λέτε αυτό;
Έτσι απλά απέτυχε; Πέτυχε όμως ο στόχος της.
Πέτυχαν να αλλοιώσουν τον ελληνικό πληθυσμό. Πέτυχαν να μουτζουρώσουν την αισθητική εικόνα της πόλης της Παλλάδος και όχι μόνο. Πέτυχαν να βάλλουν την ταμπέλα του ρατσιστή σε όποιον τολμούσε να διαφωνήσει στην αθρόα επέλαση των αλλοδαπών στρατιών,των απορριγμένων αυτών παιδιών ενός πατέρα επουράνιου που δεν τόλμησε να τα αναγνωρίσει ως γνήσια τέκνα του. Πέτυχαν να μας μπερδέψουν στα δίχτυα της σύγχυσης και του φόβου. Πέτυχαν να μας αποκοιμίσουν.
Γι’ αυτό ξυπνήστε Έλληνες, αντισταθείτε στο άδικο και θυμηθείτε ότι έχουμε στην κατοχή μας όπλα απέθαντα,που δεν ξερνούν φωτιά και θάνατο, όπλα μοναδικά και ακατάλυτα που θα μας χρήσουν και πάλι νικητές στις αγορές του τώρα τις παγκόσμιες. Έχουμε να προτάξουμε Δελφούς και Παρθενώνες ,ιδέες πανανθρώπινες και αξίες άφθαρτες .
Κουβαλάμε στα κύτταρα μας το σπέρμα της Δημοκρατίας . Στολίσαμε του ουράνιου θόλου το στερέωμα με ονόματα ελληνικά κι έτσι το σύμπαν πάντα θα ομιλεί γλώσσα ελληνική.
Δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού στην απολίτιστη τότε ανθρωπότητα γιατί θέλαμε ο πολιτισμός μας να γίνει ο φάρος που θα σκορπούσε τα σκοτάδια της αμάθειας και της βαρβαρότητας .
Δεν τον βάλαμε ενέχυρο για δανεικά κι ας πεινάσαμε.
Δεν τον πουλήσαμε κι ας κινδυνέψαμε . Με προπύργιο το σώμα μας τον σώσαμε από επίδοξους κατακτητές Δώσαμε το αίμα της ψυχής μας για να τον κρατήσουμε αλώβητο αιώνες κι αιώνες,
Είναι να μην ξυπνήσει μέσα μας του Έλληνα το μεγαλείο.
Γιατί τότε γινόμαστε, ήρωες , ημίθεοι, θεριά και δε επιτρέπουμε σε κανένα να τσαλακώσει το πελαγίσιο αφρένιο γιακαδάκι που φορά χαϊδευτικά αιώνες τώρα το Αιγαίο στην όμορφη μας χώρα.
Θα μου πεις πώς τότε είχαν πρόσωπο οι εχθροί κι ήταν ποιο εύκολο.
Μα και τώρα σαν αφυπνιστεί η έντεχνα κοιμισμένη ελληνική συνείδηση κι η γνώση, οι Έλληνες , θα σπάσουν το φράγμα της ανεξήγητης σιωπής θα νικήσουν το φόβο μιας κακομοιριάς που δεν τους ταιριάζει, θα βγουν δυναμικά από το λήθαργο και τότε μια γροθιά θα δώσουν και πάλι την απάντηση τους όπως παλιά. Γιατί γνωρίζουν πώς αυτή η χαϊδεμένη πρωτοκόρη του Αιγαίου
«καίγεται στάχτη γίνεται και πάλι ξανανιώνει»
ΕΛΕΝΗ ΑΠ.ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ - ΖΩΙΔΑΚΗ
ΔΑΣΚΑΛΑ
ΠΟΙΉΤΡΙΑ –ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
e.mail: elmanioraki@gmail.com
