Απηγγέλθη
στις 21 Ιουνίου 2015 από την Μανιωράκη Ελένη,στην αρχαία Ολυμπία, στο συμπόσιο ποίησης της ΠΕΛ
(Πανελλήνια, Ένωσις Ελλήνων Λογοτεχνών)
ΑΠΟ
ΤΗΝ ΜΥΘΙΚΗΝ ΣΙΓΗΝ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΛΟΓΟ
Ευθύς μετά την έκρηξη του κοσμικού ωού,
ο Ερωφάνης πρόβαλε,
ο πρώτος του εκδηλωμένου κόσμου αυτοκράτορας,
το Ολύμπιο Δωδεκάθεο επεκράτησε της δεκαετούς τιτανομαχίας
και ο κεραυνός του Διός έδωκεν τόπο στο δίκιο.
Εδώ από την μυθικήν σιγή δομείται ο Έλλην λόγος.
Εδώ η πρώτη των ονομάτων επίσκεψις.
Εδώ,Ελευσίνια κι άλλα μυστήρια αποκαλύπτουν τον λόγον της αληθείας.
Εδώ ο εστεμμένος με άμπελον και κισσόν Διόνυσος διδάσκει την τέχνη του γέλιου κι ο Ήφαιστος πλάθει στα εργαστήριά του τον Τάλω.
Εδώ μαντεία χρησμοδοτούν τα μελλούμενα,
χέρια θεϊκά σμιλεύουν το μάρμαρο και τον λόγον
και το Έλλην ή βάρβαρος
διαχωρίζει ευθαρσώς των Ελλήνων το γένος.
Εδώ υψώθηκαν από αλλόθρησκους ακόντια μίσους ,
κούρους και κόρες εις έδαφος έφεραν
και αρμονία και κάλλος στην λήθη εβύθισαν.
Μα σε αυτόν εδώ τον ιερόν, της Ολυμπίας τόπον
ακόμη και τώρα ανοίγει η πύλη του ήλιου
κι θυρσοφόρος Απόλλων αγκυροβολεί στον ιερόν του Δία ναό.
Ηλιαχτίδα, απαστράπτουσα, γέννημα καλοκαιρινού θαύματος, φίλημα δίνει επί κοίλου κατόπτρου
και ξεπετιέται αυτογέννητο φως
απ΄ της αρχαίας Ολυμπίας τα κοχλάζοντα στήθη,
ανάβοντας τον πυρσό του Απόλλωνα.
Παρθένα κόρη, του Απόλλωνος Πρωθιέρεια
τον πυρσόν περιφέρει, διακηρύττοντας
στα πέρατα τα ιδεώδη τα απέθαντα
των οπαδών της κοσμογονίας.
Τα σύμπαντα δονούνται από Απολλώνιες αύρες,
κυκλώπεια τείχη φθαρμένων ιδεών κατακρημνίζονται
και κυκλώνες ελληνικών ιδεωδών
αφανίζουν σκοτάδια εντέχνως πεφωτισμένα.
Οι κόσμοι μουδιασμένοι το γόνυ κλείνουν ευλαβικά
στο φως το Ολυμπιακό, στο φως το άγιο.
Ο Έλλην λόγος αφυπνιστής ωδή συνθέτει δοξαστική
στης Ολυμπίας τη φλόγα.
«Χαίρε φλόγα της αμάθειας τα σκότη διαλύουσα».
«Χαίρε σπίθα το κάθε ιδεατό αφυπνίζουσα».
«Χαίρε λάμψη των βαρβάρων τα πλήθη φωτίζουσα».
«Χαίρε πνοή Ελλήνων πνοές φωσφορίζουσα».
Σ’αυτόν εδώ τον τόπον πάλι θα αναγεννηθεί,ο Έλλην λόγος,
πάλι θα λάμψουν όλες οι εκφάνσεις
του Απολλωνίου φωτός,
διακηρύττοντας στα πέρατα των συμπάντων
τον τελευταίον χρησμόν της Πυθίας Νικάνδρας:
« Έστ’ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται και ες αεί έσεται».
ο Ερωφάνης πρόβαλε,
ο πρώτος του εκδηλωμένου κόσμου αυτοκράτορας,
το Ολύμπιο Δωδεκάθεο επεκράτησε της δεκαετούς τιτανομαχίας
και ο κεραυνός του Διός έδωκεν τόπο στο δίκιο.
Εδώ από την μυθικήν σιγή δομείται ο Έλλην λόγος.
Εδώ η πρώτη των ονομάτων επίσκεψις.
Εδώ,Ελευσίνια κι άλλα μυστήρια αποκαλύπτουν τον λόγον της αληθείας.
Εδώ ο εστεμμένος με άμπελον και κισσόν Διόνυσος διδάσκει την τέχνη του γέλιου κι ο Ήφαιστος πλάθει στα εργαστήριά του τον Τάλω.
Εδώ μαντεία χρησμοδοτούν τα μελλούμενα,
χέρια θεϊκά σμιλεύουν το μάρμαρο και τον λόγον
και το Έλλην ή βάρβαρος
διαχωρίζει ευθαρσώς των Ελλήνων το γένος.
Εδώ υψώθηκαν από αλλόθρησκους ακόντια μίσους ,
κούρους και κόρες εις έδαφος έφεραν
και αρμονία και κάλλος στην λήθη εβύθισαν.
Μα σε αυτόν εδώ τον ιερόν, της Ολυμπίας τόπον
ακόμη και τώρα ανοίγει η πύλη του ήλιου
κι θυρσοφόρος Απόλλων αγκυροβολεί στον ιερόν του Δία ναό.
Ηλιαχτίδα, απαστράπτουσα, γέννημα καλοκαιρινού θαύματος, φίλημα δίνει επί κοίλου κατόπτρου
και ξεπετιέται αυτογέννητο φως
απ΄ της αρχαίας Ολυμπίας τα κοχλάζοντα στήθη,
ανάβοντας τον πυρσό του Απόλλωνα.
Παρθένα κόρη, του Απόλλωνος Πρωθιέρεια
τον πυρσόν περιφέρει, διακηρύττοντας
στα πέρατα τα ιδεώδη τα απέθαντα
των οπαδών της κοσμογονίας.
Τα σύμπαντα δονούνται από Απολλώνιες αύρες,
κυκλώπεια τείχη φθαρμένων ιδεών κατακρημνίζονται
και κυκλώνες ελληνικών ιδεωδών
αφανίζουν σκοτάδια εντέχνως πεφωτισμένα.
Οι κόσμοι μουδιασμένοι το γόνυ κλείνουν ευλαβικά
στο φως το Ολυμπιακό, στο φως το άγιο.
Ο Έλλην λόγος αφυπνιστής ωδή συνθέτει δοξαστική
στης Ολυμπίας τη φλόγα.
«Χαίρε φλόγα της αμάθειας τα σκότη διαλύουσα».
«Χαίρε σπίθα το κάθε ιδεατό αφυπνίζουσα».
«Χαίρε λάμψη των βαρβάρων τα πλήθη φωτίζουσα».
«Χαίρε πνοή Ελλήνων πνοές φωσφορίζουσα».
Σ’αυτόν εδώ τον τόπον πάλι θα αναγεννηθεί,ο Έλλην λόγος,
πάλι θα λάμψουν όλες οι εκφάνσεις
του Απολλωνίου φωτός,
διακηρύττοντας στα πέρατα των συμπάντων
τον τελευταίον χρησμόν της Πυθίας Νικάνδρας:
« Έστ’ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται και ες αεί έσεται».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου